Παράλληλα με τον 
Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου
Στις 30 Οκτωβρίου 2018, οι Α΄και Β΄τάξη του σχολείου μας, παρακολούθησαν το θεατρικό έργο "Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου", της Άλκης Ζέη και με σκηνοθεσία του Τάκη Τζαμαργιά στο ΚΘΒΕ. Αξίζει να αναφέρουμε ότι κεντρικό ρόλο στο έργο είχε και ένας παλιός μας μαθητής, ο Βασίλης Παπαδόπουλος, ο οποίος μετά την παράσταση συζήτησε με τα παιδιά.
Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου είναι παιδικό/εφηβικό μυθιστόρημα της Ελληνίδας πεζογράφου Άλκης Ζέη. Η Ζέη έγραψε το βιβλίο αυτό στο Παρίσι, όπου ζούσε αυτοεξόριστη με την οικογένειά της κατά τα χρόνια της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών.
Το μυθιστόρημα παρουσιάζει ένα αγόρι, τον Πέτρο, που στην ηλικία των εννιά ετών ζει τον πόλεμο του 1940 και κατόπιν μεγαλώνει μέσα στην κατεχόμενη από τους Γερμανούς Αθήνα.
Το α΄ μέρος («Όχι») του βιβλίου ξεκινάει με τον θάνατο του τριζονιού του Πέτρου στις 27 Οκτωβρίου 1940, μια ημέρα πριν την κήρυξη του Ελληνοϊταλικού Πολέμου. Την θλίψη του Πέτρου για τον θάνατο του τριζονιού θα την διαδεχθεί ο ενθουσιασμός για τις νίκες του Ελληνικού Στρατού, και αργότερα η πίκρα για την ήττα και την εισβολή των Γερμανών.
Στο β΄ μέρος («Πεινάααω»), όλα αλλάζουν για τον Πέτρο και την οικογένειά του. Όλοι τους ζουν τον πρώτο δύσκολο χειμώνα της Κατοχής. Η πείνα ταλαιπωρεί τον παππού του και σκοτώνει την γιαγιά ενός φίλου του, του Σωτήρη.
Στο γ΄ μέρος («Συσσίτιο»), στο σχολείο του Πέτρου αρχίζουν τα συσσίτια, ενώ ο Πέτρος αρχίζει να συνειδητοποιεί πως αρχίζει η Αντίσταση στους κατακτητές.
Στο δ΄ μέρος («Λευτεριά ή θάνατος»), ο Πέτρος και ο Σωτήρης συμμετέχουν σε αντιστασιακές πράξεις αλλά γνωρίζουν και την βαρβαρότητα των κατακτητών, οι οποίοι θα σκοτώσουν τον φίλο του Πέτρου. Το βιβλίο τελειώνει στις 12 Οκτωβρίου 1944, την επομένη της αποχώρησης των Γερμανών από την Αθήνα. Ο Πέτρος «είναι άντρας πια, δεκατριώ χρονώ»!
'Οπως σημειώνει ο σκηνοθέτης: "Το έργο παρόλο που παραπέμπει στη φρίκη του πολέμου και της κατοχής στην Αθήνα, δεν περιορίζεται σε αυτήν, την υπερβαίνει και αποκτά μια οικουμενική διάσταση για τα παιδιά όλου του κόσμου.
Ο Πέτρος, παππούς σήμερα, ανακαλεί μνήμες, ζωντανεύει στιγμιότυπα από την παιδική του και εφηβική του ηλικία σε μια δύσκολη ιστορική περίοδο, όπου η πατρίδα του βρισκόταν υπό κατοχή από ξένο κατακτητή με στερήσεις, πείνα και θανάτους. Με τον μικροσκοπικό του φακό φωτίζει ανθρώπους, σχέσεις, ιδέες, αλλάζει απόψεις, γκρεμίζει δεδομένα και στερεότυπα και μέσα από την περιπλάνησή του μας οδηγεί να δούμε με άλλη ματιά τα παιδιά του πολέμου στον πλανήτη μας, τις κακουχίες, την πείνα και τους θανάτους, τα hot spots με τα παιδιά της γειτονικής μας Συρίας και με κουράγιο και δύναμη μας ενθαρρύνει να μη χάνουμε την πίστη για τον αγώνα που οφείλουμε να κάνουμε «?για μια καινούργια ζωή», να βρούμε την αισιοδοξία και το χαμόγελο που λίγο λίγο χάνουμε. Μας κάνει να θυμηθούμε ότι σε δύσκολες εποχές όπου κυριαρχούν οι ιδέες και οι αξίες μπορούμε να ενθουσιαζόμαστε για «τα μικρά» του τόπου μας."
