Η 27η Ιανουαρίου καθιερώθηκε διεθνώς ως Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος, με ψήφισμα των Ηνωμένων Εθνών το 2005, εξήντα χρόνια μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Είχε προηγηθεί, το 2002, ανάλογη απόφαση των κρατών μελών του Συμβουλίου της Ευρώπης, με πρωτοβουλία των Υπουργών Παιδείας.
Η ημερομηνία είναι συμβολική. Στις 27η Ιανουαρίου του 1945 ο σοβιετικός στρατός έφθασε στο Άουσβιτς. Οι ελευθερωτές αντίκρισαν μονάχα 7-8.000 οι οποίοι ανέλπιστα είχαν επιζήσεις, ενώ λίγες μέρες νωρίτερα το στρατόπεδο είχε εκκενωθεί από 58.000 κρατούμενους που σε μια πορεία θανάτου οδηγήθηκαν σε άλλα στρατόπεδα στο εσωτερικό της Γερμανίας. Την 27η Ιανουαρίου μνημονεύεται, λοιπόν, η απελευθέρωση του τόπου καταναγκαστικής εργασίας και εξόντωσης όπου συντελέστηκε η δολοφονία σχεδόν 1.000.000 Εβραίων, αλλά και κομμουνιστών άλλων αντιφρονούντων, Τσιγγάνων, αιχμαλώτων πολέμου και ομοφυλοφίλων. Στο Άουσβιτς ΙΙ-Μπίρκεναου λειτούργησαν τεράστιοι θάλαμοι αερίων και κρεματόρια στα οποία, από το 1942 και μετά, εξοντώθηκαν Εβραίοι από όλη την κατεχόμενη Ευρώπη και ανάμεσά τους, από την άνοιξη του 1943, οι Εβραίοι της Ελλάδας.
Ο όρος Ολοκαύτωμα δηλώνει την ολική καταστροφή, τη δολοφονία σχεδόν έξι εκατομμυρίων Εβραίων της Ευρώπης από τους Ναζί. Επρόκειτο για γενοκτονία, δηλαδή για την προσχεδιασμένη προσπάθεια να αφανισθεί ένας λαός. Το εγχείρημα που υπαγορεύτηκε από τη φυλετική ιδεολογία, τον αντισημιτισμό, εκτελέστηκε μεθοδικά από τους Ναζί, με τη βοήθεια της πολιτικής γραφειοκρατίας, της γερμανικής πολεμικής μηχανής, και με τη συνενοχή, τη συναίνεση ή κάτω από το αδιάφορο βλέμμα παρατηρητών, στην ίδια τη Γερμανία και στην κατεχόμενη Ευρώπη.
Ούτε ο ανθρώπινος πόνος ούτε τα αμέτρητα δεινά που έχουν υπομείνει οι λαοί στην ιστορία τους διαβαθμίζονται. Η ιστορική ιδιαιτερότητα της γενοκτονίας των Εβραίων, της Shoah, έγκειται στη ναζιστική βούληση να αφανισθούν οι Εβραίοι από το πρόσωπο της γης. Για να εφαρμοστεί αυτή η χωρίς προηγούμενο απόφαση, οι Εβραίοι αναζητήθηκαν, διαχωρίστηκαν, εκτοπίστηκαν με τρένα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και δολοφονήθηκαν. Αθώοι, άνδρες, γυναίκες και παιδιά καταδικασμένοι για την καταγωγή τους. Ως ιστορικό γεγονός το Ολοκαύτωμα συντελέστηκε από συγκεκριμένους θύτες και είχε συγκεκριμένα θύματα. Δεν ήταν αναπόφευκτο, αλλά ούτε ένα ιστορικό ατύχημα ή απλό επεισόδιο χωρίς βαθιές ρίζες στον αντισημιτισμό.
Η 27η Ιανουαρίου αποτελεί μνημόσυνο για όλους εκείνους που φονεύθηκαν χωρίς να έχουν ούτε την τύχη ενός τάφου στη γη. Τιμά όμως και εκείνους τους λίγους που επέζησαν της ναζιστικής βαρβαρότητας. Τα δεινά τους συνεχίστηκαν για χρόνια μετά την απελευθέρωσή τους από τα στρατόπεδα.
Εκδήλωση στο σχολείο μας
Στο σχολείο μας έγινε με αφορμή την 27 Ιανουαρίου, προβολή της ταινίας “Το παιδί με την ριγέ πυτζάμα” στους μαθητές της Α΄τάξης
Αυτή η ταινία διηγείται την ιστορία δύο παιδιών κατά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο. Είναι ο Γερμανός Μπρούνο και ο Εβραίος Σμούελ.Τα δύο αυτά παιδιά γίνονται φίλοι, παρόλο που τους χωρίζει ένα συρματό-πλεγμα και η έχθρα μεταξύ των λαών τους.Ο Μπρούνο μπήκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης των Εβραίων φορώντας τη στολή των κρατουμένων για να βοηθήσει τον Σμούελ να βρει τον πατέρα του. Όμως πεθαίνει και αυτός μαζί με τους Εβραίους.
Η ταινία είναι πολύ συγκινητική, αλλά και αισιόδοξη γιατί η φιλία των δύο παιδιών κράτησε παρά τον πόλεμο και το ρατσισμό. Είναι ένα παράδειγμα αποφυγής παρόμοιων απάνθρωπων γεγονότων στο μέλλον. Επίσης, μας δίνει ένα μάθημα αγνής φιλίας, έτσι όπως μόνο τα παιδιά μπορούν να το κάνουν.