Επίσκεψη στην έκθεση Κόμικς και Παιχνιδιών στο Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης
Στιγμιότυπα από την επίσκεψη μαθητών του 1ου Γυμνασίου Πυλαίας στην Έκθεση Κόμικς και Παιχνιδιών Στρατηγικής και τη συμμετοχή τους σε δημιουργικά εργαστήρια που οργανώθηκαν στο Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης τον Δεκέμβριο του 2016.
20-01-17
Εκδηλώσεις και εκπαιδευτικές δραστηριότητες για την Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος ? 27 Ιανουαρίου 2017
Σύμφωνα με σχετική εγκύκλιο του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, το σχολείο μας αφιέρωσε σήμερα (Παρασκευή 27 Ιανουαρίου), δυο διδακτικές ώρες σε εκδηλώσεις και εκπαιδευτικές δραστηριότητες για την Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτώματος.
Σημειώνεται ότι η Ελληνική Βουλή με το νόμο 3218/2004 (ΦΕΚ Α? 12) καθιέρωσε την 27η Ιανουαρίου ως ημέρα μνήμης των Ελλήνων Εβραίων μαρτύρων και ηρώων του Ολοκαυτώματος, ενώ με το π.δ. 31/2005 καθορίζονται ο χαρακτήρας, το περιεχόμενο, ο φορέας και ο τρόπος οργάνωσης των εκδηλώσεων μνήμης. Επιπλέον, στην 20η Σύνοδο της Μόνιμης Διάσκεψης των Υπουργών Παιδείας του Συμβουλίου της Ευρώπης που πραγματοποιήθηκε από την 15η έως την 17η Οκτωβρίου 2000 στην Κρακοβία, υιοθετήθηκε η πρόταση για την θεσμοθέτηση Ημέρας για τη Μνήμη του Ολοκαυτώματος και την πρόληψη των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας στα σχολεία (άρθρο 9 της Διακήρυξης των Υπουργών Παιδείας).
Το προτεινόμενο θέμα του φετινού διαγωνισμού δημιουργίας βίντεο που διοργανώνεται από τη Γενική Γραμματεία Θρησκευμάτων και το Εβραϊκό Μουσείο Ελλάδας είναι «Το Παιδί θύμα του Ολοκαυτώματος», (https://www.minedu.gov.gr/gepo-menu-m/2015-09-16-09-19-00/25375-15-11-16-mathitikos-diagonismos-dimiourgias-vinteo-me-thema-to-paidi-thyma-tou-olokaftomatos-2)
Η 27η Ιανουαρίου του 1945, συμβολική χρονολογία για το τέλος του Ολοκαυτώματος, ήταν η μέρα που ο σοβιετικός στρατός έφθασε στο Άουσβιτς. Τότε απελευθερώθηκε το στρατόπεδο που θεωρείται εμβληματικός τόπος της συστηματικής και μαζικής εξόντωσης των Εβραίων και των Τσιγγάνων της Ευρώπης, κατά τον Β? Παγκόσμιο Πόλεμο. Εδώ δολοφονήθηκαν σε θαλάμους αερίων και με βάναυση μεταχείριση περισσότεροι από ένα εκατομμύριο κρατούμενοι.
Ο όρος Ολοκαύτωμα δηλώνει την ολική καταστροφή, τη δολοφονία σχεδόν έξι εκατομμυρίων Εβραίων της Ευρώπης από τους Ναζί. Επρόκειτο για γενοκτονία, δηλαδή για την προσχεδιασμένη προσπάθεια να εξολοθρευτεί ένας ολόκληρος λαός. Η ιστορική ιδιαιτερότητα της γενοκτονίας των Εβραίων, έγκειται στο πρωτοφανές γεγονός ότι οι Εβραίοι κυνηγήθηκαν σε ολόκληρη την κατεχόμενη από τους Γερμανούς Ευρώπη για να εντοπισθούν, να διαχωριστούν, να εκτελεσθούν ή να εξαναγκασθούν σε εκτόπιση στα στρατόπεδα με μοναδικό σκοπό τη δολοφονία τους.
Στην επέτειο της απελευθέρωσης του Άουσβιτς το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων καλεί την εκπαιδευτική κοινότητα από κοινού με τους μαθητές και τις μαθήτριες να αναλογισθούν τη σημασία του Ολοκαυτώματος ως ρήγματος στην ιστορία και στον πολιτισμό μας. Αν το εκπαιδευτικό μας σύστημα στοχεύει στη διαμόρφωση προσωπικοτήτων ικανών να στοχάζονται με διαύγεια και αίσθημα ευθύνης, η σημερινή επέτειος μνήμης μπορεί να αποτελέσει έναυσμα για την καλλιέργεια της ιστορικής συνείδησης. Καλλιέργεια, επίσης, της πολιτικής ευαισθησίας που θα κάνει τους μαθητές και τις μαθήτριες εναργείς στην υπεράσπιση των δημοκρατικών αρχών, στον αγώνα κατά του ρατσισμού, του αντισημιτισμού, της μισαλλοδοξίας, των προκαταλήψεων και των διακρίσεων. Η ιστορία της εξόντωσης των Εβραίων της Ευρώπης, υπήρξε ιστορία ακραίας ανθρώπινης βίας και πόνου, έργο εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που επέτρεψαν να συντελεστεί κάτι τέτοιο. Στην φρίκη του πολέμου και των διωγμών η αδιαφορία καταδίκαζε σε θάνατο ενώ η αλληλεγγύη μπορούσε να σώσει ζωές, διασώζοντας έτσι και θεμελιώδεις αξίες του πολιτισμού μας: την αξιοπρέπεια του ατόμου, τον σεβασμό του άλλου. Υπό αυτήν την έννοια, το Ολοκαύτωμα δεν αφορά μονάχα τους Εβραίους αλλά όλους όσους μοιράζονται το παρελθόν και τις αξίες του δημοκρατικού πολιτισμού μας.
Το Ολοκαύτωμα είχε παγκόσμιο αντίκτυπο αλλά συντελέστηκε στην πολιτισμένη Ευρώπη και την αφορά πρωταρχικά. Στην Ευρώπη επινοήθηκε και τέθηκε σε εφαρμογή το σχέδιο μιας νέας τάξης πραγμάτων που στηριζόταν στην ιεραρχία των λεγόμενων φυλών και στην κυριαρχία της μίας από αυτές πάνω στις άλλες, με τη δολοφονία όσων θεωρούνταν διαφορετικοί. Στην καρδιά της Ευρώπης έγινε πράξη η σταδιακή εφαρμογή των διακρίσεων, των εκτοπίσεων και της εξόντωσης των Εβραίων. Η ελληνική ιστορία ως κομμάτι αυτής της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας ιστορίας δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Στην Ελλάδα πριν από τον πόλεμο ζούσαν περισσότεροι από 75.000 Εβραίοι σε μικρές ή μεγαλύτερες κοινότητες. Αφανίστηκαν σχεδόν ολοσχερώς οι κοινότητες της Θεσσαλονίκης ή των Ιωαννίνων, διασώθηκαν όλοι οι Εβραίοι στη Ζάκυνθο, πολλοί στην Κατερίνη, στο Βόλο και στην Αθήνα. Κάποιοι διέφυγαν, πολλοί κατόρθωσαν να σμίξουν με τους αντάρτες για να πολεμήσουν μαζί τους ενάντια στους Γερμανούς, κάποιοι βρήκαν καταφύγιο χάρη στην αλληλεγγύη και τη συμπαράσταση των συμπολιτών τους, άλλοι προδόθηκαν και έγιναν αντικείμενο εκμετάλλευσης από αυτούς. Ωστόσο, για τους Έλληνες Εβραίους, ο βίαιος ξεριζωμός ήταν ο κανόνας καθώς η συντριπτική τους πλειονότητα εκτοπίστηκε και εξοντώθηκε στα στρατόπεδα του Γ? Ράιχ. Από τον Μάρτιο έως τον Αύγουστο του 1943 αφανίστηκε η πολυπληθής ιστορική κοινότητα της Θεσσαλονίκης, ενώ το 1944 κλιμακώθηκαν οι εκτοπίσεις από το Διδυμότειχο έως την Κέρκυρα, την Κρήτη και τη Ρόδο. Όταν η χώρα απελευθερώθηκε λιγότεροι από 11.000 Έλληνες Εβραίοι είχαν επιζήσει.
Στο πλαίσιο του σχολικού προγράμματος, η διδασκαλία του Ολοκαυτώματος εγείρει ζητήματα παιδαγωγικά και ηθικά. Αφορά την μακραίωνη, πλούσια ιστορία των εβραϊκών κοινοτήτων στην Ελλάδα και αποτελεί βασικό σημείο στη διδασκαλία της ιστορίας του Β? Παγκοσμίου πολέμου. Αφορά επίσης, την παγκόσμια αλλά και την ελληνική ιστορία του αντισημιτισμού και των φυλετικών διακρίσεων. Αναδεικνύει τους κινδύνους που ελλοχεύουν από την καταπάτηση των δημοκρατικών αρχών και από την αδιαφορία για την οδύνη των γειτόνων. Με τη βοήθεια του κατάλληλου εκπαιδευτικού υλικού, ανατρέχοντας στην πλούσια βιβλιογραφία και επισκεπτόμενοι τα εβραϊκά μουσεία, οι καθηγητές και οι καθηγήτριες μπορούν να προετοιμαστούν ώστε να είναι σε θέση να καθοδηγήσουν τους μαθητές και τις μαθήτριες, ανάλογα με την ηλικία τους, στη μελέτη της ιστορίας και στον στοχασμό γύρω από το Ολοκαύτωμα και τις συνέπειές του.
Οφείλουμε, όμως, όλοι, μαθητές και μαθήτριες, δάσκαλοι, καθηγητές και γονείς, να σκεφτούμε εξίσου και το μονοπάτι που οδήγησε στο Ολοκαύτωμα, ιδιαίτερα τώρα που ο ρατσισμός και ο αντισημιτισμός κάνουν ξανά την εμφάνιση τους στην Ευρώπη. Ο καπνός των κρεματορίων ήταν η κατάληξη μιας πορείας που άρχισε με λόγια. Λόγια που ξεχώριζαν τους ανθρώπους, που στιγμάτιζαν εκείνους που δεν ανήκαν στην πλειοψηφία, που ζητούσαν από απλούς πολίτες να περιφρονούν, να φτύνουν και να προκαλούν δεινά σε συνανθρώπους τους γιατί αυτοί οι συνάνθρωποι δεν ήταν άνθρωποι αλλά «παράσιτα» ή «αντικοινωνικά» στοιχεία που μόλυναν την υγιή κοινωνία. Λόγια που ξεκίνησαν ως απόψεις κάποιων ακραίων αλλά που έσπειραν το σπόρο που κάρπισε όταν η οικονομική κρίση τσάκισε την κοινωνία και γέμισε απόγνωση τους ανθρώπους.
Προβλήθηκαν ταινίες και ντοκυμαντέρ κατά τάξεις και έγιναν σχετικές συζητήσεις.Το υλικό που αξιοποιήθηκε στις εκδηλώσεις του σχολείου μπορείτε να το δείτε εδώ
43 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου
Πραγματοποιήθηκε στο σχολείο μας εκδήλωση για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Την εκδήλωση επιμελήθηκαν ο κ. Κερασαρίδης με επιλεγμένα κείμενα και ποιήματα και ο κ. Μουτουσίδης με τη χορωδία είχε τη μουσική επιμέλεια.
Περισσότερα στιγμιότυπα μπορείτε να δείτε εδώ
Ακολουθούν τα μηνύματου του Υπουργού Παιδείας και του Περιφερειακού Διευθυντή Εκ/σης
- Μήνυμα Υπουργού Παιδείας
- Μήνυμα Περιφερειακού Διευθυντή Εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας για την Επέτειο του Πολυτεχνείου.
Σαράντα τρία χρόνια τώρα υπάρχει ένα αίτημα σε εκκρεμότητα.Ψωμί-παιδεία-ελευθερία. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου είναι ένα ιστορικό γεγονός που σημάδεψε ποικιλότροπα την ελληνική κοινωνία. Συνέβη μια ορισμένη στιγμή της νεοελληνικής εξέλιξης,εξέφρασε κάποιες συγκεκριμένες ανάγκες που διαστρέφονταν ή καταπιέζονταν, είχε συγκεκριμένα αποτελέσματα. Ιστορικό προϊόν των ειδικών συνθηκών της περιόδου εκείνης, είχε ένα συγκεκριμένο χαρακτήρα που καθορίστηκε από τους στόχους και τα οράματα που κίνησαν τους πρωταγωνιστές στο στίβο της άμεσης αντιπαράθεσης με το στρατιωτικο-φασιστικό καθεστώς.
Σαράντα τρία χρόνια μετά, σε αντίθεση με όλες τις εύκολες οπτικές της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, μια τοποθέτηση που θα ήθελε να σέβεται την ιστορία οφείλει να κινηθεί στην αποκατάσταση της ιστορικότητας του Πολυτεχνείου, διαλύοντας την πραγματικότητα των παραστάσεων και των φαινομένων που έχουν δημιουργήσει για αυτό, όσοι το αρνήθηκαν και το αρνούνται. Δηλαδή, να εξετάσει την αλήθεια των διακηρύξεων περί «δικαίωσης», περί «επανάληψης» ή περί «συνέχισης» του αγώνα. Η διαστρέβλωση του νοήματος του Πολυτεχνείου με τις γιορτές καρικατούρες έχει συγκεκριμένη στόχευση. Όταν αναφέρονται στη γενιά του Πολυτεχνείου, όποιοι το κάνουν, αναφέρονται συνήθως στους επώνυμους, ή σε ένα στρώμα φοιτητών που πέρασε στα κόμματα,μικρά ή μεγάλα, και σήμερα βρίσκονται στο επίκεντρο διάφορων επαγγελματικών και καλλιτεχνικών εκδηλώσεων.Πρόκειται για μια βολική αναφορά γιατί αναπαράγει την εικόνα του «συστήματος» που όλα τα ενσωματώνει. Σύμφωνα,όμως, με έρευνα που πραγματοποιήθηκε, μόνο το 2,26% από αυτούς που συμμετείχαν στο Πολυτεχνείο ενσωματώθηκε σε κόμματα ή έγινε επώνυμος. Το πνεύμα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, είναι αυτό που θα ονομάζαμε το ξεπέρασμα κάθε είδους φόβου.
Ήταν χούντα, τα πολυβόλα κροτάλιζαν, τα κρατητήρια είχαν μεταβληθεί σε μακελειά, το επαγγελματικό μέλλον κρεμιόταν στο τσιγκέλι, όμως ο πόθος για την ελευθερία και την εθνική ανεξαρτησία από τη μια και το πνεύμα της συλλογικότητας από την άλλη δημιούργησαν ένα γεγονός που θα στέκεται πάντα ψηλά στη νεοελληνική ιστορία. Πρόκειται για αυτό που ονομάζουμε μαζικό ηρωισμό και διάθεση θυσίας, που διαλύει τα πολλά «εγώ» και δημιουργεί ένα μεγάλο «εμείς» έτοιμο να πυρπολήσει και να πυρποληθεί για ένα μεγάλο σκοπό.Το έχουμε ανάγκη σήμερα αυτό το πνεύμα της θυσίας, αυτή την αποκοτιά που οδηγεί στο συλλογικό αγώνα. Κατανοούμε τα προβλήματα, τη θλίψη, την απογοήτευση, όμως ο ατομισμός δεν είναι λύση. Η νεολαία που βρέθηκε στην προφυλακή του λαϊκού αγώνα το 1973, πρέπει και μπορεί να γίνει ξανά στις σημερινές συνθήκες, αποφασιστικός και αδούλωτος προμαχώνας της λαϊκής αντίστασης. Ενάντια στη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική, που θέλει τη νέα γενιά υποταγμένη και εξανδραποδισμένη, που σπρώχνει τον ανθό της ελληνικής κοινωνίας, τη νεολαία, στη μετανάστευση, στη ζωή χωρίς δικαιώματα, χωρίς παρόν και δίχως μέλλον. Το καθεστώς της εξάρτησης και της υποτέλειας, που οδήγησε την Ελλάδα στη ζοφερή επταετία της στρατιωτικο-φασιστικής δικτατορίας,σήμερα επισωρεύει στις πλάτες του λαού νέα μεγάλα δεινά.Τα τελευταία χρόνια διανύουμε και πάλι κρίσιμες στιγμές και ο ελληνικός λαός καλείται ο ίδιος πια να επαναπροσδιορίσει τις έννοιες «δημοκρατία» και «ελευθερία».Απαιτείται αγώνας! Στον αγώνα αυτόν θα κληθούν προνομιακές ψυχές να οδηγήσουν τη χώρα σε ένα «ξέφωτο». Μόνο με ουσιαστική πατριωτική συνείδηση θα οδηγηθούμε στην εθνική ανεξαρτησία από τις ξένες δυνάμεις.Το παλιό πεθαίνει, το καινούριο δεν έχει γεννηθεί ακόμα. Είναι ευθύνη μας να είμαστε σε εγρήγορση.
Ο Περιφερειακός Διευθυντής
Α/θμιας& Β/θμιας Εκπαίδευσης
Κεντρικής Μακεδονίας
Παναγιώτης Ζ. Ανανιάδης
Γεωλόγος-Θεολόγος
Σχολική Γιορτή για την 28η Οκτωβρίου -Γιορτή της Σημαίας
Την 27-10-16, πραγματοποιήθηκε στο σχολείο μας η καθιερωμένη σχολική γιορτή για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου. Την επιμέλεια της γιορτής με ποιήματα και αφηγήσεις είχε η κ. Χωματά, ενώ την μουσική επιμέλεια με τη χορωδία είχε ο κ. Μουτουσίδης. Στο πλαίσιο της εκδήλωσης, ορίστηκαν οι σημαιοφόροι και οι παραστάτες για την τρέχουσα σχολική χρονιά και απονεμήθηκαν τα αριστεία, τα βραβεία και οι έπαινοι.
Στιγμιότυπα μπορείτε να δείτε εδώ
Ομιλία για τον Μακεδονικό Αγώνα
Στις 14/10/2016, πραγματοποιήθηκε στο σχολείο μας, ομιλία σε όλους τους μαθητές με θέμα τον Μακεδονικό Αγώνα, από την Διευθύντρια κ. Βρέζα.